آدم‌‌ و حرف‌زدن (قسمت پایانی)

چگونه آدم باشیم!

آدم‌‌ و حرف‌زدن (قسمت پایانی)

کودک و نوجوان > فرهنگی – اجتماعی – طنز > عبدالله مقدمی:
گفتیم که بعضی‌وقت‌ها بزرگ‌ترها توی ذوق آدم می‌زنند و نمیگذارند آدم تعریف کند که چه‌کار کرده یا چه دیده و شنیده. پسر و دختر هم در این مورد، فرقی با هم ندارند.

خواهر ما وقتی حرف‌های ما را خواند، داغ دلش تازه شد و گفت: فقط شما پسرها نیستید که توی ذوقتان می‌زنند. ما دخترها هم کلی چیز برای تعریف‌کردن داریم، ولی مامان و بابا زُل می‌زنند به آدم و می‌گویند: این‌که نگار و ساغر مدل بافتن موهایشان با هم‌دیگر مو نمی‌زند، به ما چه!»

به شما چه؟ یعنی شما تعجب نمی‌کنید که آن‌ها چه‌طوری این کار را کرده‌اند؟ یا واقعاً برایتان مهم نیست که عسل هفته پیش با آن یکی ساغر (که با این یکی که با نگار موهایشان را مثل هم می‌بافند، فرق می‌کند) دعوایش شده؟ مگر می‌شود که ما بگوییم آن‌ها با هم دعوایشان ‌شده و به هم نامه‌ی قهر داده‌اند و شما نپرسید که چرا؟ سرِ چی؟»

خب شما نمی‌پرسید، ما هم نمی‌توانیم بنشینیم و ماجرای تولد عسل را تعریف کنیم که ساغر را دعوت نکرد. آن‌وقت شنبه که شد بهش گفت: آخ ببخشیدا، یادم رفت.» آن‌وقت ساغر بهش گفت که آدم چیزهای مهم را یادش نمی‌رود، حتماً برایت مهم نبودم.»

آن‌وقت عسل آتیش گرفت، ولی نتوانست آن‌موقع چیزی بگوید. تازه كلی بعد هم دارد. خب ما این‌ها را نمی‌توانیم تعریف کنیم که. همه‌اش می‌ماند توی دلمان. تازه دلمان برای شما هم می‌سوزد که ماجرا به این بامزگی را نمی‌دانید.

بدترش این‌که دلمان برای خودمان هم می‌سوزد که نمی‌توانیم جریان را برای شما تعریف کنیم. آن‌وقت می‌رویم برای عروسک‌هایمان تعریف می‌كنیم ولی از آن‌جایی که آن‌ها دهان ندارند، نمی‌توانند خیلی تعجب کنند یا حتی بپرسند: وای چه‌قدر هیجان‌انگیز! بعد چی شد؟»

خلاصه که مامان و بابا و حتی این داداش بی‌ذوق (من را می‌گوید ها!) هیچ به این حرف‌های مهم توجه نمی‌کنند. تازه تا می‌آییم که گرم بشویم و حرف بزنیم، می‌گویند: بچه‌جان! تو که این‌قدر بلبل زبانی می‌كنی، درس‌هات رو هم همین‌طوری جواب می‌دی دیگه؟!»

هیچ‌کس هم نیست گوش کند که آخه مامان من! بابای من! چه ربطی دارد؟ مگر اصلاً جدول مندلیف یا قوانین تابع و هذلولی و مشتق و آرایه‌های ادبی و فعل‌های بی‌قاعده‌ی انگلیسی به اندازه‌ی یک کلمه از این جریان‌ها، باحال و بامزه‌اند؟ چرا دست روی نقطه ضعف آدم می‌گذارید؟ حالا ان‌شاءالله درس هم به وقتش می‌خوانیم دیگر.»

مرسی اَه!»

(خواهر آدم این‌طوری آدم را ساکت می‌کند ها. یعنی این قسمت حتی نتوانستیم یک کلمه حرف بزنیم!)

تا که وا کردم به یک قصه دهن

تا که گفتم یک دو تا حرف خفن

خرخر مامان و بابا توی ذوق

زد پس از آن کور و کر شد نطق من!

ـــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــ

تصویرگری: مجید صالحی